Ustvari sve je počelo kada su napali stanicu milicije Novi Grad. Onda su, pošto im to nije uspjelo, postavili barikade. Narod, uznemiren, organizovao se na DObrinji i krenuo u mirovnu šetnju. Skupilo se oko 5.000 i više ljudi. Tada se najviše pucalo na Vracama gdje su, opet, sprski MUP-ovci držali okupiranu školu za kadrove MUP-a (13, 14, 15, 16, 17 i 18-godišnjaci) i na Vrbanji.
Kada je stigla do Vraca, kolona je skrenula iza ekonomske na onaj Most. Tu je pala i prva žrtva. Pucano je na kolonu i poginula je Suada '79 godište a više ih je ranjeno. Odatle su svi krenuli u skupštinu gdje počinje prava drama. I tu se paca i padaju nove žrtve.
Tada se rodila ideja. Oboriti Vladu. Raja su ušla u skupštinu noseći Titove slike, formirali su koordinacioni odbor koji je odredio zahtjeve: Da se prestane pucati i da padne vlada. Formira se Vlada nacionalnog spasa. I sad, tj. od jučer do danas, same se čeka da glave daju ostavku. Ali od toga naravno nema ništa. Nisu ludi da izgube fotelje radi 1000 poginulih u Republici.
I tako, ti ljudi su od jučer cijelu noć i danas bili u skupštini apelirajući da im se narod pridruži. A bilo je sinoć HAOS gutavo. Pucalo se pravo, padale su granate na grad, najgutavije je bilo u Starom Gradu, na Lapišnici, Trebeviću. Srbi bacaju granate na grad. Oko 1 sat skupila se gomila raje pred skupštinom. Oko 5 sati pucalo se sa Holiday Inn-a na njih. Snajperisti. Uhapsili su ih 8. Ali džabe. Pucali su sa svih strana i raja se razbježala. Oni što su ostali vratili su se u skupštinu i dalje su uporni u svojim zahtjevima.
RAZLOG SVEMU OVOME JE ČINJENICA DA DANAS TREBA DA PRIZNAJU BIH. I priznali su je. Danas u Briselu i zvanično smo postali nezavisna država BiH. Začuđujuće je to što uopšte nisu puno pucali kada se saznalo za to. Ali ipak pod pritiskom opšte panike večeras smo se sklonili u sklonište.
To je jedna obična rupa sa krevetima, nemaš se gdje okrenuti. Ljudi su isprva bili uspaničeni ali sada su većinom za odlazak kući, jer se uopšte ne puca. Ustvari, nije baš da se ne puca, ali je upola manje nego što se očekivalo. Sad je neko dolazio i rekao da idemeo kući jer se ne puca.
Ali to nije bitno. Volim E. Ovo je opšto ludilo. Cijeli dan hodam sa njegovom slikom u rukama. Valjda je to tako kad se čovjek zaljubi. Nisam ga vidjela skoro 2 dana.
Sada je 20:30 i čini mi se da sam već cijelu vječnost ovdje. Neko kenjkavo djete je tamo. Raja dolaze i govore da nema pucnjave. Ali strah pd napada sa Huma ipak postoji, zato ostajemo ovdje. Ova djeca me izluđuju. Molim te Bože učini da sutra bude sve po starom. Želim da ugase svjetlo i svi ušute i da me ostave samo sa svojim mislima.
Preuzeto sa bloga http://ratnasjecanja.blogger.ba/
Reklame
0 comments:
Post a Comment